Μέρος Α΄
H χρονολογική αφετηρία της σημειωθείσας, στα πλαίσια του Β΄Βαλκανικού πολέμου, ελληνοβουλγαρικής σύρραξης τοποθετείται στις 16/29 Ιουνίου του 1913· αν και, από πολύ νωρίτερα, οι υπάρχουσες ενδείξεις μαρτυρούσαν πως μια ένοπλη αντιπαράθεση Ελλήνων και Βουλγάρων θα ήταν αναπόφευκτη. Οι δεύτεροι, πράγματι, σ’ όλο το χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο Βαλκανικών πολέμων, είχαν διαμορφώσει μια τέτοιας έντασης εχθρική συμπεριφορά έναντι της πατρίδας μας, ώστε η μόνη επόμενη κίνηση που ανέμενε η Αθήνα από τη Σόφια να συνίστατο,απλώς, στην αποστολή ενός πολεμικού βουλγαρικού τελεσιγράφου (Ultimatum). Η εχθρικά, με άλλα λόγια, προς την ελληνική πλευρά διακείμενη Βουλγαρία ακολουθούσε, εν προκειμένω, την πολιτική τη γνωστή με τον διεθνή όρο Brinkmanship· ενώ,ταυτόχρονα, ιδού και ποιο άλλο γεγονός υπήρξε αξιοπρόσεκτο στην εξεταζόμενη περίπτωση: πως δηλαδή τελεσίγραφο της Σόφιας δεν προηγήθηκε ούτε και όταν-κατά την ως άνω ημερομηνία- εκδηλώθηκε βουλγαρική επίθεσή τόσο εναντίον μας στις Ελευθερές και Ελευθερούπολη, όσο και, κατά των Σέρβων στη Γευγελή. Αλλά και το ότι δεν εκδόθηκε πριν τις επιθέσεις εκείνες ούτε καν κάποια διακοίνωση (nota) από πλευράς της Σόφιας που να τις προαναγγέλλει, πιστοποιεί τα εξής: αφενός τον σκόπιμα αιφνιδιαστικό χαρακτήρα των ως άνω επιθέσεων και, αφετέρου, πως, εξαιτίας της προαναφερθείσας βουλγαρικής ενέργειας, η χώρα μας ενεπλάκη τότε σε έναν “ακήρυκτο”,κατ’ ουσία, πόλεμο.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »